سربازی در ایران به خدمت سربازی عمومی گفته می‌شود که بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تمام مردان بالای ۱۸ سال ایرانی، به جز مواردی که استثنا شده‌اند، باید به خدمت سربازی بروند. در ایران برای اولین بار لایحهٔ خدمت اجباری نظام وظیفه در سال ۱۳۰۳ توسط رضا شاه به مجلس شورای ملی چهارم تقدیم شد و به رغم مخالفت ملاکان بزرگ و روحانیون، قانون نظام اجباری که مشتمل بر سی و شش ماده بود در جلسه ۱۷۸ مجلس شورای ملی دوره ۵ مورخ شنبه شانزدهم خرداد ۱۳۰۴ به تصویب رسید
در ایران بسیاری (به ویژه پسران) بر این باورند که خدمت مقدس سربازی ۲ سال از بهترین سال‌های عمرشان است و برخی (از جمله مقامات نظامی) آن را حرکتی جهادی و جهاد در راه خدا می‌دانند. بسیاری نیز گذراندن خدمت مقدس سربازی به مدت ۲ سال را بخشی از ادای دین هر فرد مذکر به کشور و نظام مقدس جمهوری اسلامی می‌دانند.
گذراندن دوره سربازی برای تمامی مشمولین اجباری است و مشمولین قبل از پایان این دوره از انجام هرگونه خدمات دولتی و استفاده از برخی خدمات شهروندی بازداشته می‌شوند، مگر با ارائه مدرک معافیت موقت. در مهر ماه ۱۳۹۶، شرط ارائه مدرک سربازی برای اخذ گواهینامه برداشته شد.
